Bijna elke stad die zichzelf respecteert heeft er wel een: een Belfort. De steden in onze Lage Landen hebben dan ook een bewogen geschiedenis achter de rug waarbij ze, met het wisselen van de heersende mogendheden, hun vrijheden telkens opnieuw moesten bevechten. Het Belfort stond symbool voor die vrijheid. De ene stad kon al ambitieuzer naar buiten komen dan de andere. Gent en Brugge, dat hoeft geen betoog, waren lefgozers. Hun torens overheersen vandaag nog de skyline. Andere, kleinere steden, waren wat bescheidener met het pronken over hun vrijheden en pasten de Belfort-toren 'architectonisch' in het concept van het stadhuis in. Zo ook in Brussel of Oudenaarde (foto). Toegegeven, het staat wel mooi, zo'n Gotisch stadhuis.
Maar waar staat het Belfort van Antwerpen, we kunnen toch moeilijk geloven dat die Sinjoren niet op hun vrijheid gesteld waren ? Wel, vertelt ons wat surfwerk op internet, net zoals vandaag was het ook vroeger wel de gewoonte dat iedereen met een beetje aanzien een hoge toren bouwde. Zo ook de Kerk. En omdat ze toch wat meer te zeggen hadden dan anderen, liefst met twee torens. Natuurlijk, dat kost wel wat, zo'n toren. Edoch, ook toen was de kerk al pragmatisch. Eentje kon best gefinancierd door de stad - een vroege PPS zeg maar - en kon dan dienst doen als Belfort. Dat is de fameuze Onze-Lieve-Vrouwe-Toren geworden, zo schoon bezongen door La Esterella (filmpje). Als die ene toren klaar was, hoefde voor de Kerk de andere niet meer zo nodig afgewerkt worden. In de laat-Gotische periode veranderde de kerkenmode en was één toren voldoende. Daarmee had de Kerk wat ze moest hebben: één schone grote toren en ze hadden er geen cent aan moeten uitgeven.
Blijkbaar is ook vandaag nog steeds 't StAd er de eigenaar van. Ze vertrouwen er op dat hun vrijheden daar in goede handen zijn, in God's huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten