Stadskoeien en spruitjes

Wie dacht, zoals ik, dat koetjes sinds oudsher alleen op idyllische weiden thuishoren heeft het grondig mis. In Nijmegen, bij voorbeeld, graasden zij tot het midden van de 19de eeuw de stedelijke parkjes kort, meestal in gezelschap met wat schapen of geitjes. Bij het vallen van de avond keerden ze dan vrolijk in stoet terug naar de stadsboerderij. Waar je vandaag japanse kerselaar tegenkomt, stond vroeger waarschijnlijk een perelaar of mispel.

In heel wat steden wordt vandaag de stadsboerderij terug ontdekt. In de plaats van parken waar de lanen met palmhaagjes afgeboord worden, kunnen we ons inderdaad evengoed spruitjes voorstellen. Het ware misschien ook een tip voor het Brussels PDI (Plan voor Internationale Ontwikkeling). Ze zijn daar nog naarstig op zoek naar een passende identiteit voor onze hoofdstad. Welnu ziehier: hoe is Brussel bekend in de wereld ? Met Brussels Sprouts natuurlijk. Rond alle grootse investeringsprojecten: geen klassieke tuinen of parken meer maar spruitjes alom. De aanpalende horeca kan zich daar perfect op oriënteren. Op de campus van VUB zouden ze al het goede voorbeeld kunnen geven. Al die hectaren nutteloos gras zouden ze kunnen omzetten in productief bouwland. En van het Warandepark zou je een grote graasweide kunnen maken. Mogelijkheden te over. Als onze nieuwe Brusselse Minister-President daar nu eens een studie over zou laten maken: weinig investeringen en je zorgt direct voor een unieke uitstraling !