Elke stad heeft zo haar reputatie. Voor Londen en Shanghai is dat gelijkaardig: het zijn beide financiële centra van wereldformaat.
De architectuur van beide steden is echter grondig verschillend. In Londen worden financiële transacties heel down to earth gevoerd. De massieve blokken, opgetrokken uit donker graniet of zware Tudor-baksteen, laten zij die moeten onderhandelen niet veel speelruimte. In Shanghai is er waarschijnlijk al evenmin veel ruimte voor zottigheid. En, durf ik hopen, gelukkig maar. Toch zitten ze ginds met hun hoofd iets meer in de wolken. De Eiffels van deze eeuw houden zich tegenwoordig immers in het Oosten op. Ze kunnen er zich in hun architecturale en ingenieurscapaciteiten ten volle uitleven.
De toren op het plaatje, de Shanghai World Financial Tower, is vandaag zo ongeveer het hoogst bewoonbare gebouw ter wereld. (Andere gebouwen, die méér dan 492 hoog zijn, danken dat meestal aan een antenne of zo). Om te voorkomen dat mensen zeeziek zouden worden door het heen en weer wiegen op de hogere verdiepingen, hebben ze contra-gewichten gehangen die als een zware klepel heen en weer bewegen, in tegenfase met de wind. Een beetje als een grote staande klok.
De toren biedt onderdak aan 13.000 mensen. In België is dat zowat het inwonersaantal van een modale gemeente. Het maakt de concierge van dit gebouw tot Burgemeester en de syndic tot gemeenteraad. Naar de stembus gaan in zo'n toren is overbodig, ze worden afgerekend of het resultaat dat ze neerzetten of, zoals Deng Xiaoping zei: "Het geeft niet of een kat wit of zwart is, als ze maar muizen vangt".
En toch. Vandaag op het plein van de Hemelse Vrede in Beijing: enkele moedige witte katten die vinden dat het er wél toe doet, welke kleur je hebt. Een gedacht om zondag mee te nemen...
Waarlijk, ik ben verwonderd dat je wit denkt vandaag.
BeantwoordenVerwijderen