Mijn vorige post dateert van dag op dag drie jaar geleden, maar vandaag heb ik een goede reden om het idee van stadsgedacht terug op te nemen: een stek in Antwerpen. Vakantie 2014 betekende dan ook een toeristisch bezoek en enige verdieping in de geschiedenis. Tweede helft 16e eeuw om precies te zijn: een tijd van godsdienstoorlogen, inquisitie, reformatie, calvinisme, oorlog en ellende. En van merkwaardige helden: Philips van Marnix van St-Aldegonde en Wilhelmus van Nassau, alias de Zwijger. Merkwaardige helden omdat ze, al bij al, eerder hebben bijgedragen aan het onfortuinlijke lot van Antwerpen dan aan haar bloei en omdat, althans in mijn lezing, 'de Zwijger' eerder een onbesliste opportunist blijkt geweest te zijn dan een een stille strateeg. Maar dat het helden waren, dat staat buiten kijf, getuige de vele standbeelden en gedenktekens die ze in latere eeuwen te beurt gevallen zijn. Trouwens: welke houding nam MIJN voorvader aan in die tijden: hugenoot af katholiek ? Ha, ik weet het niet. Zie je wel: wie ben ik om ONZE helden dan af te vallen.
Het plaatje: detail uit 'triomf van de dood' Pieter Breugel (de Oude) uit 1562: ongewild neveneffect van heldendaden.
