Een rommelig parkje

Hoe komt het dat vele mensen het aangenaam toeven vinden in Barcelona, maar liever niet naar La Louvière hun reis boeken ?

Als ik bij mezelf te rade ga, en dat is bij dergelijke vragen de meest voor de hand liggende bron, denk daarbij vooral aan twee factoren. Zo mag een bepaalde rommeligheid zeker niet ontbreken. Rommeligheid nodigt me uit om het niet zo nauw te nemen met alle maatschappelijke regels en normen. In haar uiterste vorm leidt dit natuurlijk tot regelrechte criminaliteit. Maar in een mildere vorm kun je er een vrijplaats bij voorstellen, in mijn geval waarschijnlijk een uitlaatklep voor opgelopen frustraties. De relaxte houding ten overstaande van regels nodigt me uit om te dromen over wat mogelijk zou kunnen zijn indien we niet gehinderd zouden worden door de welgekende wettelijke beperkingen en praktische, meestal morele, bezwaren. Rommel in de stad spreekt, en dat zegt wel iets over mezelf, mijn romantische kant aan, laat me verdwalen en maakt mijn ziel amoureus. Het is zoals snuisteren in een boekenzaak, ook dat is veel leuker als niet alles netjes op onderwerp of auteur staat. Ik kan me best voorstellen dat dit voor anderen vooral onrust kan betekenen. Het gaat om experimenteren, denken en doen buiten de betreden paden om.

Maar rommel alleen is niet voldoende om de aantrekkingskracht van een stad te verklaren. Indien dit wel zou zijn, dan waren de steden in de jaren ’70 en ’80 niet zo massaal leeggelopen, in tegendeel. Maar de laatste twintig jaar is er veel veranderd. Hoewel niet alle stedelijke ingrepen onverdeelde successen te noemen zijn, stel ik vast dat ook voor mij vele steden pas dan aantrekkelijk geworden zijn. Die omwenteling heeft alles te maken met nieuwe investeringen in de stad, zowel vanwege de overheid, private investeerders, als vanwege de inwoners zelf.

Maar hoe voorkomen we nu dat die nieuwe investeringen de rommeligheid in de stad volledig verdrijft ? Vele stadsprojecten zijn er immers net op gericht om de risico's voor de stedelijke gebruiker zoveel mogelijk in te perken, om rommel om te zetten in orde. Over dit thema, en de consequenties ervan voor de inrichting en het gebruik van de publieke infrastructuur, schreef Iain Borden, professor architectuur en stadscultuur aan het University College van Londen, een artikel dat we terugvinden op Archfarm.

Op de foto: een rommelig parkje in Torino: leuke plek !