In januari 2008 werd de Eurometropool Lille-Kortrijk-Tournai als eerste 'EGTS' (Europese Gemeenschap voor Territoriale samenwerking) geïnstalleerd. Dit betekent niet dat de grenzen daar nu plots volledig verdwenen zijn of dat die regio nu een nieuwe entiteit vormt die zich onafhankelijk zal ontwikkelen.
Maar toch, de wijze waarop een politieke gemeenschap haar territorium definieert, zegt veel over de manier waarop ze een aantal sociale en economische processen wenst aan te sturen. Lille-Kortrijk-Tournai is trouwens niet het enige initiatief, ook rond de Baltische zee zien we bij voorbeeld nieuwe samenwerkingsverbanden ontstaan. Het zijn in deze nieuwe territoria dat de politieke beslissingen over de economische structuren tot stand komen en geïmplementeerd worden. Voor die implementatie is trouwens een heus 'agentschap' opgericht waar enkele moedigen, onder het toeziend oog van alle betrokken overheden, het beste van zichzelf zullen moeten geven.
Het feit dat dergelijke initiatieven ontstaan toont aan dat klassieke representatieve democratieën in statelijke verbanden niet (meer) in staat zijn om alle behoeften overal op voldoende wijze te vervullen. Wat een bepaalde regio niet met haar eigen centrale overheid kan regelen, regelt ze dus met haar naaste buren. Maar dit roept ook vragen op over de legitimering van dit soort beleid: het gaat immers over territoriale entiteiten die dwars over de traditionele bestuurslagen heen worden gelegd en er zich op die manier ook aan onttrekken.
Of ze een meerwaarde zullen vormen voor de samenleving, zullen ze vooral zelf moeten bewijzen. Deze moeilijke economische en financiële tijden zijn echter een uitgelezen moment om dit te doen. Als zij vandaag die meerwaarde kunnen creëren, tonen ze de facto aan dat hun bestaan een legitieme basis heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten