Vandaag wordt over stadscultuur dikwijls gedacht als ware het de tegenpool van een nationale cultuur. Zo'n nationale cultuur wordt gekenmerkt door een opgebouwde geschiedenis met tradities waar dan een nationale identiteit uit voortkomt. Het land wordt, in onze Europese contreien, bestuurd via een representatieve democratie die regels oplegt binnen haar territorium.
De steden zouden het helemaal anders doen. In de plaats van naar het verleden te kijken, naar haar geschiedenis en tradities, kijkt ze naar de toekomst. Liefst met een visie en concrete projecten waarrond je nieuwe gebruikers kan mobiliseren. Ook de stedelijke identiteit wordt dan per definitie iets hybride. Om die hybride stad te besturen schiet de representatieve democratie natuurlijk te kort: in een stad werk je via participatieve besluitvorming en de stad beperkt zich niet tot het eigen territorium, maar richt zich tot het netwerk waar het zelf deel van uitmaakt.
Maar als we naar Barcelona kijken, met haar Sagrada Familia bij voorbeeld als langlopend toekomstproject, met haar kunstenaars zoals Tàpies en Miró, met haar olympische waterfront etc... Dan zie ik daar vooral erg veel lokale traditie en identiteit in verwerkt, weinig participatieve besluitvorming en wel degelijk gefocust op een concreet territorium.
We kunnen de initiële redenering dan ook beter omdraaien. De Europese steden hebben (mét hun regio's) sinds de jaren '90 van vorige eeuw zeker een renaissance doorgemaakt, ten koste van de nationale staten. Als landen/staten vandaag nog reden van bestaan willen hebben, zullen zij uit hun pijp moeten komen met een mobiliserend project waar de verschillende steden zich kunnen in terug vinden. Steden zullen daartoe nog meer participeren aan de landelijke besluitvorming dan vandaag het geval is. Een nationale cultuur zal dus meer een hybride cultuur worden, gevoed door verschillende netwerken. Onder die netwerken vinden we zeker de stedelijke terug, die het oorspronkelijk nationale territorium zelfs kunnen overstijgen.
De noodzaak voor Change zit hem vandaag dus eerder bij de nationale cultuur, dan bij de stedelijke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten