Sommige plekjes in Brussel zijn begiftigd met een hoog Parijsgevoel. Neem nu de Parvis in Sint-Gillis. Op een zonnige dag staan de terrasjes buiten en drinken de mensen er koffietjes, koele wijntjes of frisse pintjes. Op het eerste gezicht niets bijzonder, in eender welk boerengat in België zetten ze dan evengoed de terrasjes buiten voor identiek hetzelfde doel. Wat maakt de Parvis, en bij uitbreiding Parijs, dan zo speciaal? Ik denk dat hier verschillende elementen een rol in spelen.
Om te beginnen zit je niet in eender welk boerengat, maar wel in een druk doende stad. Rustig genieten van je consumptie terwijl de stad aan je voeten naarstig verder haar 24 uurs programma afraast, bezorgt je een bijzondere status en dat is een erg fijn gevoel. Net vakantie, al mag je het zo niet noemen. Vandaar dat je her en der laptops ziet, of schrijvende, lezende en studerende mensen. Ook vergaderen hoort daarbij. In de fijne stad kan je je ten volle wijden aan je plichten zonder dat het een sleur hoeft te zijn, en dat is slechts enkelen gegeven.
Daarnaast is het natuurlijk ook erg plezierig om stiekem mensen te kijken, in een stad, op een zonnige dag. Als het wat meezit word je daar enkel gelukkiger van. Niet alleen omwille van de mooiere exemplaren onder ons die in luchtig tenue onze blik capteren, maar ook omwille van de enorme mengelmoes mensen die daar elkaars pad kruisen. Het geeft je het gevoel van in het centrum van de wereld te zitten, van er deel van uit te maken.
Tenslotte, en dit is niet onbelangrijk, is er ook nog dat ongedwongen sfeertje, beetje rommelig zelfs. Dat maakt dat je je er erg thuis kan voelen. Een beetje nonchalance maakt dat je je zo’n een plek een stuk gemakkelijker eigen kan maken dan een afgeborstelde taverne. Maar goed. Dit laatste zegt waarschijnlijk meer over mezelf dan over de stad.
Wie nog ideeën heeft waarom het goed toeven is op de Parvis, of net niet, moet zich niet inhouden.
En straatmuzikanten natuurlijk, wist een kenner van de Parvis me nog te melden.
BeantwoordenVerwijderen