Het stadsleven is den buiten niet. Samenleven in een stad vraagt ontegensprekelijk meer sociale vaardigheden. Op het platteland kun je overleven door je lapje grond te bewerken of eens om de paar weken wat voorraad in te slaan. Je wordt vriendjes met je kippen, de koe van de buren of met het opgaan van de zon. In de stad niets van dat. Harde omgangsvormen heb je daar nodig. Van zodra je je hoofd buitensteekt wordt je onderworpen aan de regels van het samenleven, en die zijn niet min. Vandaar: de stadsmens moet zich die bijzondere vaardigheden eigen maken. Hij is, a fortiori, geciviliseerd.
Uitzondering zijn die stedelingen die zoveel ruimte kunnen innemen dat ze van die noodzakelijke sociale vaardigheden zijn vrijgesteld, die zich niet met het openbaar vervoer of per fiets moeten verplaatsen, die niet naar de bibliotheek of andere publieke oorden gaan,... Zij kunnen overleven zonder zich te moeten confronteren met diegenen die ze liever niet zien. Het zijn dikwijls de meest boertigen van de stad.
Dat is een diepe gedachte!
BeantwoordenVerwijderen