In heel wat Oost-Duitse steden kom je winkeltjes tegen waar je kunt "Ost-shoppen": kleinoden indoen die destijds exclusief in de DDR te verkrijgen waren en sindsdien als verzamelobjecten verkocht worden. Nog erger wordt het wanneer ze die spulletjes ook nog beginnen na te maken. Ze spelen hierbij waarschijnlijk in op een zekere vorm van wat mijn reisgezellen 'ostalgie' noemen. Wie daaraan lijdt is met één bezoekje aan het Stasi-Archief in Leipzig direct genezen.
Vervolgens ben je klaar om met volle teugen te genieten van booming Leipzig. In het Museum der Bildenden Künste, bij voorbeeld. Een blok van 125.365 m³ beton, langs binnen afgewerkt met massief maar warm hout. Alle ruimtes zijn, in goede Duitse stijl, overgedimensioneerd. Maar in dit bouwwerk van Hufnagel Pütz Rafelian komt dit niet bedreigend over, in tegendeel. Het lichtspel en de doorkijk doorheen het massieve gebouw genereert eerder zelfvertrouwen dan ontzag.
En dat is de essentie van wat Leipzig uitstraalt. We komen terug...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten